„Nagrania suit na wiolonczelę solo Bacha może jeszcze nie dorównują liczbie gwiazd na niebie, ale z pewnością istnieje równie wiele sposobów ich interpretacji – zarówno w wykonaniu, jak i w ujęciu filozoficznym.”
Kariera Anastazji Kobekiny nabrała rozpędu po zdobyciu w 2024 roku zarówno Nagrody Leonarda Bernsteina, jak i Opus Klassik, a także po premierze pełnometrażowego filmu dokumentalnego „Jetzt oder nie!” w telewizji ARD.
Podejmując się wykonania cyklu sześciu suit na wiolonczelę solo – prawdziwego Everestu dla wiolonczelistów – artystka pragnie otworzyć „wspólną przestrzeń interpretacji – moją i twoją”. Podobnie jak w przypadku jej poprzedniego albumu dla Sony Classical, szeroko chwalonego Venice, Anastazja Kobekina obiecuje świeże spojrzenie na dobrze znaną muzykę. Występuje na instrumentach z epoki, co pozwala jej wnieść do tych ikonicznych utworów perspektywę historycznie poinformowaną.
Same utwory uchodzą za najbardziej skupioną wewnętrznie i czczoną muzykę barokowego kompozytora. Każda suita składa się z preludium i serii tańców. Do legendy dzieła przyczynia się także tajemnica jego powstania – nie zachował się żaden autograf, a jedynie kopia sporządzona ręką Anny Magdaleny Bach, drugiej żony kompozytora. Również pierwotny adresat suit pozostaje nieznany.
