Była przeciętnego pochodzenia, ale miała wyjątkowy talent. Doskonale grała drobnym gestem, mówiono o niej, że ma „błyskotliwe łokcie”. Jej znakami rozpoznawczymi były figlarnie przekrzywiona głowa i lekko ironiczne spojrzenie. Zdobyła dwa Oscary i trzy Złote Globy, nagrody Emmy, BAFTA i Tony, ale największą sławę zyskała dopiero pod koniec życia dzięki rolom profesor Minerwy McGonagall w ekranizacjach Harry’ego Pottera i hrabiny Violet Crawley w serialu "Downtown Abbey". Nigdy nie obejrzała żadnego z odcinków tego ostatniego. „Kto ma na to czas?” – pytała. Uwielbiała plotkować.
Przed wami Maggie Smith
Jej kariera to historia brytyjskiego teatru i kina w pigułce – sześć dekad znakomitych ról na scenach i przed kamerami. Współpracowała z największymi: grała u Laurence’a Oliviera i u boku Judi Dench czy Richarda Burtona. Wiedziała, kiedy należy zostać w cieniu, a kiedy błyszczeć gwiazdorskim blaskiem. Miała urocze wyczucie absurdu, chętnie żartowała, ale do pracy podchodziła z wręcz obsesyjną powagą, była niczym naukowiec w laboratorium. Biografia napisana przez Michaela Coveneya to wnikliwy, stworzony z ogromną sympatią portret jednej z najwybitniejszych osobowości scenicznych naszych czasów.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
